И снова перевод Шимборской.
---

Карта

Плоская, словно стол,
на который её положили.
Под ней не движется ничего
и выхода тоже не ищет.
Над ней человечий мой вдох
не создаёт завихрений воздушных
и всю ее поверхность
оставляет в покое.

Ее низины, долины всегда зелены,
возвышенности и горы коричневы и желты,
а океаны, моря, — приветливо сини
у разодранных берегов.

Всё здесь крохотно, доступно и близко.
Я могу надавить на вулканы кончиком ногтя,
гладить полюса без толстых перчаток,
я могу одним только взглядом
охватить любую пустыню
вместе с рекой, что течёт практически рядом.

Густые чащи тут — это пара-тройка деревьев,
в них заблудиться трудно.
На западе и востоке,
экватора выше и ниже —
тишина; она будто засеяна маком,
и в каждом семени чёрном
живут себе люди.
Массовые захороненья, неожиданные руины —
не на этой картинке.

Границы стран едва видны,
словно колеблются: быть или не быть им.

Люблю я карты за ложь их.
За то, что не позволяют пройти погромной правде.
За то, что щедро, с юмором добродушным
на моём столе расстилают мир
не от мира сего.

---
Оригинал (автор - Вислава Шимборска):

Mapa

Płaska jak stół,
na którym położona.
Nic się pod nią nie rusza
i ujścia sobie nie szuka.
Nad nią – mój ludzki oddech
nie tworzy wirów powietrza
i całą jej powierzchnię
zostawia w spokoju.

Jej niziny, doliny zawsze są zielone,
wyżyny, góry żółte i brązowe,
a morza, oceany to przyjazny błękit
przy rozdzieranych brzegach.

Wszystko tu małe, dostępne i bliskie.
Mogę końcem paznokcia przyciskać wulkany,
bieguny głaskać bez grubych rękawic,
mogę jednym spojrzeniem
ogarnąć każdą pustynię
razem z obecną tuż tuż obok rzeką.

Puszcze są oznaczone kilkoma drzewkami,
między którymi trudno by zabłądzić.
Na wschodzie i zachodzie,
nad i pod równikiem –
cisza, jak makiem zasiał,
a w każdym czarnym ziarnku
żyją sobie ludzie.
Groby masowe i nagłe ruiny
to nie na tym obrazku.

Granice krajów są ledwie widoczne,
jakby wahały się – czy być czy nie być.

Lubię mapy, bo kłamią.
Bo nie dają dostępu napastliwej prawdzie.
Bo wielkodusznie, z poczciwym humorem
rozpościerają mi na stole świat
nie z tego świata.